อนุสัญญา Berne เกี่ยวกับลิขสิทธิ์

ในปีพ. ศ. 2429 ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ในเบิร์นเพื่อการคุ้มครองงานศิลปะและวรรณคดีได้มีการนำสนธิสัญญามาใช้ซึ่งได้รับการตั้งชื่อตามสถานที่แห่งการสร้างสรรค์ ในขั้นต้นประเทศเช่นอังกฤษ, ฝรั่งเศส, เยอรมนี, เบลเยียม, ตูนีเซีย, สวิสเซอร์แลนด์และสเปนทำหน้าที่เป็นผู้เข้าร่วม ต่อมาอนุสัญญา Berne เริ่มดำเนินการในประเทศอื่น ๆ ในโลกซึ่งเข้าร่วมด้วยและในปี 2010 จำนวนนี้มีอยู่ 164 รัฐ

รัสเซียกลายเป็นบุคคลที่ในปี 1995 มีเงื่อนไขว่าผลของเอกสารนี้ไม่ได้นำไปใช้กับงานที่อยู่ในดินแดนของตนในโดเมนสาธารณะ ณ วันที่มีผลใช้บังคับสำหรับสหพันธรัฐรัสเซีย

อนุสัญญาได้มีการแก้ไขหลายครั้ง: ในปีพศ. 2451 ในกรุงเบอร์ลินเมื่อปีพ. ศ. 2471 ในกรุงโรมเมื่อปีพ. ศ. 2491 ในบรัสเซลเมื่อปีพ. ศ. 2510 ในกรุงสตอกโฮล์มเมื่อปี พ.ศ. 2514 รัฐบาลของประเทศที่เข้าร่วมโครงการสงวนสิทธิ์ในการสรุปข้อตกลงพิเศษให้ผู้เขียนมีระดับการคุ้มครองที่สูงกว่าที่กำหนดโดยบทบัญญัติแห่งอนุสัญญา

อนุสัญญาเบิร์นน์ปีพ. ศ. 2429 มีพื้นฐานอยู่บนหลักการ:

การรักษาระดับชาติ ประเทศที่เข้าร่วมแต่ละประเทศต้องให้สิทธิแก่ประชาชนในประเทศอื่น ๆ เช่นเดียวกับพลเมืองของตน การดำเนินการที่เกิดขึ้นจากการละเมิดลิขสิทธิ์จะดำเนินการโดยอิงตามกฎหมายของรัฐในอาณาเขตที่ใช้งาน
ความเป็นอิสระในการคุ้มครองผลงาน กล่าวคือดำเนินการโดยไม่คำนึงถึงว่าพวกเขาได้รับการคุ้มครองในประเทศอื่น ๆ หรือไม่ ยกเว้นอาจเป็นกรณีที่กฎหมายกำหนดให้เลิกการคุ้มครองงานซึ่งระยะเวลาดังกล่าวหมดอายุลงในประเทศที่สร้างงานขึ้น
การคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาโดยอัตโนมัติคุณสมบัติ อนุสัญญาเบิร์นแสดงให้เห็นว่าการเกิดขึ้นของลิขสิทธิ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่ต้องพิธีการเบื้องต้น (โปรแกรมใด ๆ การลงทะเบียน ฯลฯ ) โดยอัตโนมัติหลังจากที่ตีพิมพ์ครั้งแรกของการทำงานหรือการตรึงในรูปแบบที่มีตัวตน;
ข้อสันนิษฐานของผู้ประพันธ์ นั่นคือผู้สร้างคือผู้ที่มีชื่อเล่นหรือชื่ออยู่บนหน้าปกถ้าไม่มีหลักฐานตรงกันข้าม

อนุสัญญาลิขสิทธิ์ของเบิร์นจะขยายการป้องกันให้กับผลงานเหล่านี้ของศิลปะวิทยาศาสตร์วรรณคดีบรรยาย, หนังสือ, โบรชัวร์, ภาพวาดประติมากรรม, ภาพวาด, สถาปัตยกรรม, ถ่ายภาพ, กราฟิก, การเต้นรำดนตรีผลงานภาพยนตร์ ฯลฯ คำที่มันถูกจัดให้ - อายุการใช้งานของผู้เขียนและ 50 ปีหลังจากการตายของเขา

อนุสัญญา Berne มีบทบัญญัติระบุว่าสินค้าปลอมแปลงอาจถูกจับได้ในประเทศใด ๆ ที่เป็นของสหภาพซึ่งงานนี้ได้รับความคุ้มครองตามกฎหมาย

สิทธิพิเศษต่อไปนี้ได้รับอนุญาตให้ผู้เขียน:

การแสดงสาธารณะสำหรับงานดนตรีและละคร;
เพื่อการอ่านงานสาธารณะสำหรับงานวรรณกรรม
สำหรับการแปล;
สำหรับการสืบพันธุ์ (โดยวิธีใด ๆ และแบบฟอร์ม);
เกี่ยวกับการกระจายเสียงสาธารณะ (วิทยุโทรทัศน์);
การทำซ้ำภาพยนตร์
สำหรับการเปลี่ยนแปลงการจัดการการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ

อนุสัญญาเบอร์นียังคงมีอยู่ประเทศสมาชิกมีสิทธิในการกำหนดขอบเขตการบังคับใช้กฎหมายที่ใช้ในการออกแบบอุตสาหกรรมตัวอย่างงานศิลปะประยุกต์และเงื่อนไขในการป้องกันได้อย่างอิสระ

กฎหมายของประเทศที่เข้าร่วมเช่นเดียวกับข้อตกลงพิเศษระหว่างพวกเขาสามารถอนุญาตให้ใช้ผลงานศิลปะและวรรณกรรมเพื่อเป็นภาพประกอบในลักษณะการศึกษาทางโทรทัศน์และวิทยุในสิ่งตีพิมพ์ที่ต้องปฏิบัติตามหลักศีลธรรมและศีลธรรมอันดี

หน้าที่ในการบริหารเพื่อการดำเนินการตามบทบัญญัติของอนุสัญญาเบอร์นีจะตกเป็นขององค์การทรัพย์สินทางปัญญาโลก